illustrations and music compinations

Το μυαλό κάνει περίεργους συνειρμούς καμμιά φορά.....ένας απο αυτoύς με έκανε να φτιάξω αυτή τη "σύνθεση" και να φέρω κοντά δύο ανθρώπους της τέχνης που ίσως να μην το γνώριζαν ποτέ ότι θα μπορούσαν να "συνυπάρξουν" σε ένα μικρό συνοθύλευμα των τεχνών τους.....Ιδού η "σύμπραξη" τους...

Ἀπροσάρμοστοι - Γιάννης Ρίτσος

Τέτοια ζωὴ μᾶς μέλλονταν, νὰ γράφουμεν ἐπιστολὲς
ποὺ νὰ μὴ στέλνουμε ἀπὸ μίαν ἀξήγητη δειλία
μονάχα νὰ τὶς δένουμε σὲ κορδελίτσες παρδαλὲς
καὶ νὰ τὸ βρίσκουμε καὶ τοῦτο ἀσήμαντη ἀσχολία.

Νὰ πάλλεται βαθιὰ ἡ καρδιά, ποὺ ἄξια εἴτανε γιὰ τὰ καλά,
κι ὅμως νὰ ζοῦμε πάντοτε στὴ σκοτισμένη ἀφάνεια·
οἱ ταπεινοὶ πατώντας μας νὰ δείχνουν μέτωπο ψηλὰ
καὶ τὰ δικά μας ἄπρεπα νὰ φέρουνε στεφάνια.

Τὸ πρόσωπό μας νὰ φορεῖ φρίκης γκριμάτσα τραγική,
φιλάρεσκα ν᾿ ἀφήνουμε νὰ λὲν πὼς μᾶς πηγαίνει
νὰ βλέπουμε νὰ φεύγει ἡ ζωὴ μακριά μας ξένη, βιαστικὴ
καὶ νὰ περνᾶμε, ἀθόρυβα μισώντας, μισημένοι.

Τὸ κάθε τί, καὶ πιὸ πολὺ τ᾿ ὄνειρο, νὰ μᾶς τυραγνᾷ
τὰ βλέμματα τῶν διαβατῶν στὰ μάτια μας λεκέδες.
Περήφανοι νὰ δείχνουμε κι ὅμως τὰ χέρια μας τ᾿ ἁγνὰ
νὰ κράτησαν καὶ νὰ κρατοῦν ἀκόμα μενεξέδες.

Νὰ λαχταροῦμε σὰν παιδάκια εὐαίσθητα κι ἀσθενικὰ
-δικαίωση καὶ παρηγοριὰ τῆς ζωῆς μας- τὴν ἀγάπη
κι ἂν κάποτε τὴ βρήκαμε νὰ μᾶς προσμένει μυστικὰ
ὅμως τὸ χέρι ν᾿ ἁπλωθεῖ ζητώντας την ἐντράπη.

Τὰ μέτρια ν᾿ ἀποφεύγουμε μ᾿ ἀδιάλλαχτην ἀποστροφή,
(ἀμετανόητοι κυνηγοὶ τοῦ Ὡραίου καὶ τοῦ Ἀπολύτου)
νἆναι μας ἔπαθλο ἡ πληγή, τί μάταιο γνώση μας σοφὴ
- ἡ χρυσὴ σμίλη δημιουργοῦ, κασμᾶς τοῦ καταλύτου.

Νὰ ξεκινᾶμε τὶς αὐγὲς καὶ πάνω μας μαῦροι οἰωνοὶ
οἱ ἀμφιβολίες νὰ μᾶς κρατοῦν στὴν ἴδια πάλι θέση
κ᾿ ἐμεῖς μ᾿ ἀηδία νὰ φτύνουμε τὸν ἑαυτό μας ποὺ θρηνεῖ
καὶ νὰ φορᾶμε κόκκινο τῆς ἀνταρσίας τὸ φέσι.

Τότε νὰ ὀνειρευόμαστε μίαν ἀλλαγὴ κ᾿ εὐθὺς ξανὰ
νὰ σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σὲ ἱερὴ λατρεία τοῦ πόνου,
τὶς ἧττες ν᾿ ἀνεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινὰ
κι ἀξιοπρεπῶς νὰ παίρνουμε τὸ λάχτισμα καὶ τοῦ ὄνου.

Καχύποπτοι καὶ μίζεροι μέσα στὰ φρούρια τῆς σιωπῆς
νὰ κλειδωνόμαστε ἄβουλοι, νὰ κάνουμ᾿ ἔτσι χάζι
τὸν κόσμον ἐξετάζοντας πίσω ἀπ᾿ τὸν κύκλο μιᾶς ὀπῆς
καί, θαρραλέοι, σκιὰ μικροῦ πουλιοῦ νὰ μᾶς τρομάζει.

Δειλοὶ καὶ στὴν ἀγάπη μας μὰ καὶ στὸ μῖσος πιὸ δειλοὶ
κι ἀνίσχυροι κι ἀσάλευτοι νὰ ζοῦμε ἀνάμεσά τους,
νὰ μᾶς πληγώνουν καὶ τὰ δυὸ καὶ νὰ μετρᾶμε σιωπηλοὶ
στὰ παγωμένα δάχτυλα τοὺς ἴδιους μας θανάτους.

Ἐχθροὺς νὰ ὑποψιαζόμαστε παντοῦ κ᾿ οἱ ὁλόφωτοι οὐρανοὶ
νὰ ἰσκιώνονται ἀπ᾿ τὸν ἴσκιο μας καί, φεύγοντας κινδύνους,
νὰ ζοῦμε μόνοι πλέκοντας γιὰ τοὺς ἐχθροὺς δημίου σκοινὶ
καὶ νὰ κρεμᾶμε ἐμεῖς ἐμᾶς ἀθῴους ἀντὶ γιὰ κείνους.

Τρακτέρ, Ποιήματα 1930-1960, Ἀθήνα, ἐκδ. Κέδρος, 1972, σσ. 41-42

Μια μουσική γεύση από τις προσωπικές διασκευές μας....

Ο Άνθρωπός μου...

Νέος δίσκος από την μία και μοναδική Αλεξίου..απλά ακούστε το ...όλο!!!!.....

Ray Brown

Γεννήθηκε το 1926 και πέθανε το 2002...
Το όνομα του σχετίζεται με άλλα όπως Diana Krall, Dizzy Gillespie, Oscar Peterson, Charlie Parker, και άλλους τέτοιους ογκόλιθους της Jazz Μουσικής.
Από μικρή ηλικία έιχε ξεκινήσει μαθήματα πιάνου, επειδή όμως στο σχολείο του υπήρχαν ήδη πολλά παιδιά που έπαιζαν πιάνο, σκέφτηκε να ξεκινήσει τρομπόνι..Ωστόσο..κάποια πράματα γίνονται έτσι όπως πρέπει να γίνουν για κάποιο λόγο, δεν μπορούσε οικονομικά να αγοράσει τρομπόνι και έτσι αγόρασε κοντραμπάσσο (double bass).
Έγινε γνωστός μέσα από την Pittsburgh jazz scene. Ακολουθώντας το πάθος του μετά την αποφοίτηση απο το σχολείο του, γνώρισε τα ιερά τέρατα του τότε Jazz μουσικού στερεώματος. Άφησε όλες αυτές τις γνωριμιές να τον επηρρεάσουν και να τον καθοδηγήσουν, έτσι μέτα από διάφορες γνωριμίες ξαναγύρισε στο πιάνο και συνέχισε ένα μακρύ μουσικό ταξίδι, χαρίζοντας μας μοναδικές ερμηνείες και ανεπανάληπτες διασκευές.

Πάντα θα βρίσκω διασκευές που θα με εκπλήσσουν ευχάριστα...

Πάθος......Φαντασία....Δημιουργία....Απόλαυση
Γιατί έτσι μας αρέσει....μακάρι σε όλες μας τις δύσκολες στιγμές να αντιδρούσαμε όλοι και πάντα με τέτοιο τρόπο......

Άυπνη πόλη...

Όνειρο η ζωή δεν είναι, και όποιος πόνεσε στον πόνο, πάντοτε θε να πονάει, και όποιος θάνατο φοβάται θα τον κουβαλάει στους ώμους.
Ψέμμα είναι πως κοιμούνται στ'ουρανού τα φυλλοκάρδια. Ούτε ένας δε σταλιάζει.
Μα αν κανείς τα μάτια κλείσει, μαστιγώστε τον αδέρφια, μαστιγώστε τον για νά'χει. Να'χει ορθάνοιχτα τα μάτια και φλεγόμενες πληγές.
Κανείς στον κόσμο δεν κοιμάται, ούτε ένας δεν κοιμάται.

No duerme nadie por el mundo. Nadie, nadie.
No duerme nadie.
Hay un muerto en el cementerio más lejano que se queja tres años
porque tiene un paisaje seco en la rodilla;
y el niño que enterraron esta mañana lloraba tanto
que hubo necesidad de llamar a los perros para que callase.
No es sueño la vida. ¡Alerta! ¡Alerta! ¡Alerta!
Nos caemos por las escaleras para comer la tierra húmeda
o subimos al filo de la nieve con el coro de las dalias muertas.
Pero no hay olvido, ni sueño:
carne viva.

Διασκευή: η μη πρωτότυπη εκδοχή...

Όπως οι νόμοι σχεδιάζονται για να έχουν τις εξαιρέσεις τους, έτσι και τα μουσικά κομμάτια συνθέτονται για να έχουν τις διασκευές τους!!!!!.....
Γιατί να μην εξελλίξουμε μουσικά θέματα, όταν το κάνουμε με μια εκλεπτυσμένη διάθεση και πολύ φαντασία, το αποτέλεσμα μπορεί να μας ταράξει λίγο τα νερά...

Η προσευχή του μάγκα

Θεέ μου μεγαλοδύναμε
που ʼσαι ψηλά κει πάνω
Ρίξε λιγάκι τουμπεκί, Θεούλη μου
στον αργιλέ μου επάνω.

Εκεί ψηλά στης εκκλησιές
στις στρογγυλές καμάρες
Αρχίσαμε τις ντουμανιές, Θεούλη μου
σαν να ʼτανε λαμπάδες.

Μπρος στον Αγιό Σπυρίδωνα
με τʼ άσπρα του τα γένια
Τράβηξα μία ντουμανιά, Θεούλη μου
ξεραίνεται στα γέλια.

Όταν φουντώσει ο αργιλές
κι έρθουμε στο ντουμάνι
βάλε όλους τους αγγέλους σου, Θεούλη μου
να πουν το νάνι-νάνι.



Δεν ξέρεις ποτέ, ποιά στιγμή θα ακούσεις ενα τραγούδι και θα σου σημαδέψει τη στιγμή σου....
Εκεί ψηλά, με δυο κοντινούς σου ανθρώπους, με κουβεντούλα και πολύ συναίσθημα πάνω από όλα....

Μα εσύ δε μένεις πια εδώ...

Δεν έχει σημασία τι πέρασε και δεν είναι πια στην καθημερινότητα μας, ούτε χρειάζεται να μας πλημμυρίζει μια νοσταλγική θλίψη..... Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, ανεξάρτητα εάν τη δεδομένη χρονική στιγμή που συμβαίνει κάτι, δεν αντιλαμβανόμαστε επ'ακριβώς, ποιός είναι αυτός.... Πάντα κάτι μένει, και πάντα κάτι πέρνουμε από τα γεγονότα και τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή μας, τις συγκυρίες και τους ανθρώπους που γνωρίσαμε και για πολλούς και ποικίλλους λόγους, είναι πλέον..αναμνήσεις..... Μπορεί να μην ήταν επιλογή μας, μπορεί να προέκυψε...όλα είναι μέσα στη ζωή, και ο θάνατος, μέρος της.... Καθημερινά ζούμε μικρούς θανάτους, κυριολεκτικά ή μεταφορικά... κοιτάμε μικρά αντικέιμενα, άνευ υλικής σημασίας και ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη ζωή και αναβιώνει μέσα στο μυαλό μας σε δευτερόλπετα, ακούμε ενα τραγούδι και βουλιάζουμε στις αναμνησείς μας, στιγμές, άνθρωποι, που περάσαν απο τη ζωή μας όμως δεν είναι πια...... δεν είναι απαραίτητα πάντα κακό αυτό, ίσως θλιβερό, ίσως να μας πιάνει το "εγωϊστικό παράπονο", όμως πάντα θα ξημερώνει ξανά, και για όσο είμαστε σε αυτή τη ζωή, είμαστε γεννημένοι και ικανοί να κάνουμε τίποτα λιγότερο από τα πάντα....
Όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει πάντα ενα παράθυρο, το θέμα είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να μπορούμε να το δούμε.......
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά, και την καρδιά σου ζωνατανή!!!.....

Μελαχροινή, Κόκκινη ή Ξανθιά?....Πως την προτιμάτε?

Μα που πήγε το μυαλό σας......? Περί ζύθου ο λόγος......

Ξέρατε ότι στην Ελλάδα, ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης, τη θεωρούσε πολύτιμο φάρμακο? Ο Όμηρος αναφέρει πώς ο Αλκίνοος, ο βασιλιάς των Φαιάκων, είχε στο παλάτι του κρατήρες χρυσούς και αργυρούς γεμάτους «κρίθινον οίνον», λαϊκιστή : μπίρα.

Η ελληνική λέξη "ζύθος" , που τη συναντάμε στον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα, αλλά και στον Διόδωρο, σχετίζεται με το ρήμα "ζέω", που σημαίνει βράζω, και φαίνεται πως χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει το ποτό των Αιγυπτίων,φτιαγμένο από ­κριθάρι.

Μεταξύ άλλων, κάποιες από τις προτιμήσεις μας φαίνονται και από τις foto.

Το χρώμα της έχει να κάνει με τη συνταγή. Οι μαύρες είναι συνήθως πιο πικρές, διότι το κριθάρι το οποίο περιέχει, πριν προστεθεί στη συνταγή, έχει καβουρδιστεί. Όσο πιο μάυρη η μπύρα, τόσο περισσότερο έχει καβουρδιστεί το κριθάρι, πριν προχωρήσει στο στάδιο της βυνοποίησης.

Οι ξανθές ή άσπρες μπίρες, ζυθοποιούνται συνήθως με βύνη που προέρχεται από σιτάρι και γι ' αυτό είναι και πιο ανοιχτόχρωμες. Συχνά, μάλιστα, αρωματίζονται με κάποιο μπαχαρικό. ­Είναι πιο δημοφιλείς από τις σκούρες και πιο ελαφριές. Ωστόσο, υπάρχουν και ξανθές μπίρες με υψηλότερο ­βαθμό αλκοόλης από τις μαύρες.

Οι κόκκινες μπίρες χαρακτηρίζονται από το ερυθρό χρώμα που τους προσδίδει η παραδοσιακή βύνη της Βιέννης. Είναι πιο πικρές από τις άλλες, γιατί έχουν περισσότερο λυκίσκο.

Αλλά πάλι με τόσες επιλογές, 5.000 ετών ποτό, θα είτο χαζό να εμμένουμε στις μέχρι τώρα επιλογές μας, ιδιαίτερα εάν δεν έχουμε .....πάρει μια γέυση και από τις υπόλοιπες.
Εις υγείαν λοιπόν...

Άντρας......Γυναίκα.....Πάθος....Tango....

Πώς αλήθεια να μετρήσει κανείς την δύναμη που ασκεί πάνω στον καθένα μας..το πάθος του..?

Άλλος το αισθάνεται, με τη μουσική, άλλος με το χορό, αλλός με το....έταιρον ήμισυ, άλλος με τις επιστήμες, άλλος με τις ξένες γλώσσες, άλλος με τη φωτογραφία και χίλια δυο άλλα πράγματα.....

Ιδιαίτερα όμως για το χορό, είναι λίγο παρεξηγημένη η έννοια "χορεύω"...Έχει γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια, και ξαφνικά όλοι γράφονται σε σχολές χορού, να μάθουν latin, rumba, cha- cha και όλα τα άλλα είδη, που τιτλοφορούνται με το γελοίο προσωνύμιο "κοινωνικοί χοροί". Δηλαδή, όλοι οι άλλοι χορόι είναι "ακοινώνητοι" μήπως ?

Το θέμα είναι να νιώθεις το ρυθμό μέσα σου, παντού, να ακούς τη μουσική μέσα από την καρδιά σου να αναβλύζει και όχι να κολλάς σε τυποποιημένες χορογραφίες, να μη μπορείς να χορέψεις αν δεν έχεις τα κατάλληλα παπούτσια ή το κατάλληλο ένδυμα. Όλα αυτά είναι οι φιοριτούρες που συμπληρώνουν ευχάριστα το θέαμα, δεν είναι για να σε κάνουν να νιώσεις το θέαμα, πολυ περισσότερο όταν βρίσκεσαι απο την πλευρά του χορευτή......
Μην κολλάς στα τυποποιημένα στερεότυπα, που θέλουν καλοστημένα show με κορμιά που κουνιούνται σαν καλογυαλισμένες μαριονέττες βουτηγμένες σε μπόλικη δόση φτηνού strass.....

Χόρεψε επειδή έτσι νιώθεις.....Χόρεψε αυτό που νιώθεις....Έτσι απλά...

Αγαπημένες στιγμές που .......ξεκουράζουν και το μάτι....

Είναι όμορφο να ζεις στιγμές που καθώς ο χρόνος περνάει και αυτές αρχίζουν και θαμπώνουν στο μυαλό οσυ, ενα χαμόγελο να ζεσταίνει την καρδιά σου καθώς τις θυμάσαι ξανά.....
Ακόμα περισσότερο όταν αυτές οι στιγμές είναι μέσα στην καθημερινότητα σου και όχι απλά μέρος των διακοπών σου......

Βιολί

Το βιολί είναι ένα όργανο που μέσα απο αυτό μπορείς να εκφράσεις άμεσα τον πόνο και το δάκρυ σου, τη χαρά και το γέλιο σου.....
Μπορείς να αυτοσχεδιάσεις, να Jazzareis, και να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να βγάλει στην επιφάνεια ό,τι έχεις μέσα σου....
Σαφώς ο κάθε μουσικός, εκφράζεται μέσα από το όργανο που έχει επιλέξει, όπως και κάθε άνθρωπος που έχει κάποια ενασχόληση που τον "γεμίζει", βλέπει τον κόσμο μέσα από αυτό, είναι άραγε και αυτός ένας από τους άπειρους λόγους που είμαστε τόσο μα τόσο διαφορετικοί.....?

Rebecca Dautremer

Είναι πραγματικά μοναδικό να έχεις το ταλέντο να εκφράζεις με εικονογράφιση αυτό που θέλεις να πεις με λόγια........
Είναι όμορφο να μπορείς να εκφράσεις με λόγια αυτό που αισθάνεσαι.....
Είναι μαγευτικό να δείχνεις αυτό που πραγματικά νιώθεις..........................................

Μάσκες: Ζωή και Θέατρο

Μάσκες.....
Είναι άραγε ένας τρόπος να κρυφτεί το αληθινό μας πρόσωπο ή μήπως απλά ένας τρόπος να οπτικοποιήσεις τις μορφές που σε φοβίζουν ή θαυμάζεις......?
Πότε βάζεις το θέατρο στη ζωή σου και πότε τη ζωή σου μέσα στο θέατρο....?
Πέρα από τις φιλοσοφικές διαδρομές που σε ταξιδεύουν, είναι μαγευτική και η διαδικασία να τους δίνεις εσύ ο ίδιος μορφή και μέσα από τη μορφή,....ζωή.....

Toulouse Lautrec

Άλλη μια περίπτωση ανθρώπου που αποδεικνύει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα και κανέναν να μπαίνει εμπόδιο στα προσωπικά μας "θέλω"....

Ο Lautrec ήταν μόλις 1.5 μέτρο άνθρωπος....το έργο του όμως......ανεκτίμητο.....

"Αν" _ Royald Kipling

Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος όταν όλοι γύρω σου τa 'χουν χαμένα
και εσένα φωνάζουν φταίχτη...
Αν μπορείς να πιστεύεις στον εαυτό σου ενώ όλοι για σένα δυσπιστούνε,
και ανέχεσαι όλους που αμφιβάλλουν για σένα...
Αν μπορείς να υπομένεις, χωρίς ποτέ να χάνεις το κουράγιο σου
κι αν σε μπλέξουν οι ψεύτες δεν μπλέξεις εσύ με το ψέμα,
κι αν μισημένος απ' όλους, την ψυχή σου κρατάς κλεισμένη στο μίσος,
και συνετός δεν είσαι μόνο στα λόγια...
Αν μπορείς να σκέφτεσαι λογικά χωρίς τη σκέψη να κάνεις σκοπό της ζωής σου...
αν μπορείς να ονειρεύεσαι χωρίς ποτέ να γίνεσαι σκλάβος στα όνειρά σου...
αν μπορείς να ανταμώσεις το θρίαμβο ή την ήττα και να τα δέχεσαι ολόιδια και τα δυο...
Αν μπορείς την πιο δυνατή αλήθεια να τη βλέπεις διεστραμμένη
απ' αχρείους και βλάκες... κι αν όλο της ζωής σου το έργο μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια
κι έχεις τη δύναμη να σκύβεις για να το ξαναφτιάξεις με φθαρμένα εργαλεία...
Αν μπορείς τα κέρδη και το βιός σου σε μια στίβα να σωριάζεις, και με μια μόνο ζαριά
να ρισκάρεις τα πάντα, και σαν χάνεις, πάλι ν' αρχίζεις και να αρχίζεις απ' το άλφα,
χωρίς ποτέ να μετανοιώσεις και να βαρυγκομήσεις τα κέρδη σου πού πάνε...
Αν μπορείς να αναγκάσεις τα νεύρα σου, τους μυς, την καρδιά σου, να δουλεύουν ακόμα για σένα, και αν έχουν σπάσει και έχουν παραλύσει, εσύ μπορείς να αντέχεις ακόμα...
Αν δεν υπάρχει τίποτ' άλλο μέσα σου, πέρα απ' τη θέληση που προστάζει Βάστα.........!!!!!