Μοιάζουν οι δρόμοι μας σπαθιά που συναντιούνται μέσα στη νύχτα και ραΐζουν τη σιωπή αίμα στ' αχείλι και στο βλέμμα αστραπή πες μου ποιο στόμα να τα πει και πώς ξεχνιούνται...

The GoldHoney

The GoldHoney
Βιολί και Πιάνο: Ενα ντουέτο σύντομα κοντά σσς και πάλι....First Live in Syros
Feelings are much like waves...
We can't keep them from coming, but we can choose which one to surf

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Άντρας......Γυναίκα.....Πάθος....Tango....

Πώς αλήθεια να μετρήσει κανείς την δύναμη που ασκεί πάνω στον καθένα μας..το πάθος του..?
Άλλος το αισθάνεται, με τη μουσική, άλλος με το χορό, αλλός με το....έταιρον ήμισυ, άλλος με τις επιστήμες, άλλος με τις ξένες γλώσσες, άλλος με τη φωτογραφία και χίλια δυο άλλα πράγματα.....
Ιδιαίτερα όμως για το χορό, είναι λίγο παρεξηγημένη η έννοια "χορεύω"...Έχει γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια, και ξαφνικά όλοι γράφονται σε σχολές χορού, να μάθουν latin, rumba, cha- cha και όλα τα άλλα είδη, που τιτλοφορούνται με το γελοίο προσωνύμιο "κοινωνικοί χοροί". Δηλαδή, όλοι οι άλλοι χορόι είναι "ακοινώνητοι" μήπως ?
Το θέμα είναι να νιώθεις το ρυθμό μέσα σου, παντού, να ακούς τη μουσική μέσα από την καρδιά σου να αναβλύζει και όχι να κολλάς σε τυποποιημένες χορογραφίες, να μη μπορείς να χορέψεις αν δεν έχεις τα κατάλληλα παπούτσια ή το κατάλληλο ένδυμα. Όλα αυτά είναι οι φιοριτούρες που συμπληρώνουν ευχάριστα το θέαμα, δεν είναι για να σε κάνουν να νιώσεις το θέαμα, πολυ περισσότερο όταν βρίσκεσαι απο την πλευρά του χορευτή......
Μην κολλάς στα τυποποιημένα στερεότυπα, που θέλουν καλοστημένα show με κορμιά που κουνιούνται σαν καλογυαλισμένες μαριονέττες βουτηγμένες σε μπόλικη δόση φτηνού strass.....

Χόρεψε επειδή έτσι νιώθεις.....Χόρεψε αυτό που νιώθεις....Έτσι απλά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου