Μα εσύ δε μένεις πια εδώ...

Δεν έχει σημασία τι πέρασε και δεν είναι πια στην καθημερινότητα μας, ούτε χρειάζεται να μας πλημμυρίζει μια νοσταλγική θλίψη..... Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, ανεξάρτητα εάν τη δεδομένη χρονική στιγμή που συμβαίνει κάτι, δεν αντιλαμβανόμαστε επ'ακριβώς, ποιός είναι αυτός.... Πάντα κάτι μένει, και πάντα κάτι πέρνουμε από τα γεγονότα και τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή μας, τις συγκυρίες και τους ανθρώπους που γνωρίσαμε και για πολλούς και ποικίλλους λόγους, είναι πλέον..αναμνήσεις..... Μπορεί να μην ήταν επιλογή μας, μπορεί να προέκυψε...όλα είναι μέσα στη ζωή, και ο θάνατος, μέρος της.... Καθημερινά ζούμε μικρούς θανάτους, κυριολεκτικά ή μεταφορικά... κοιτάμε μικρά αντικέιμενα, άνευ υλικής σημασίας και ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη ζωή και αναβιώνει μέσα στο μυαλό μας σε δευτερόλπετα, ακούμε ενα τραγούδι και βουλιάζουμε στις αναμνησείς μας, στιγμές, άνθρωποι, που περάσαν απο τη ζωή μας όμως δεν είναι πια...... δεν είναι απαραίτητα πάντα κακό αυτό, ίσως θλιβερό, ίσως να μας πιάνει το "εγωϊστικό παράπονο", όμως πάντα θα ξημερώνει ξανά, και για όσο είμαστε σε αυτή τη ζωή, είμαστε γεννημένοι και ικανοί να κάνουμε τίποτα λιγότερο από τα πάντα....
Όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει πάντα ενα παράθυρο, το θέμα είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να μπορούμε να το δούμε.......
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά, και την καρδιά σου ζωνατανή!!!.....

Μελαχροινή, Κόκκινη ή Ξανθιά?....Πως την προτιμάτε?

Μα που πήγε το μυαλό σας......? Περί ζύθου ο λόγος......

Ξέρατε ότι στην Ελλάδα, ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης, τη θεωρούσε πολύτιμο φάρμακο? Ο Όμηρος αναφέρει πώς ο Αλκίνοος, ο βασιλιάς των Φαιάκων, είχε στο παλάτι του κρατήρες χρυσούς και αργυρούς γεμάτους «κρίθινον οίνον», λαϊκιστή : μπίρα.

Η ελληνική λέξη "ζύθος" , που τη συναντάμε στον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα, αλλά και στον Διόδωρο, σχετίζεται με το ρήμα "ζέω", που σημαίνει βράζω, και φαίνεται πως χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει το ποτό των Αιγυπτίων,φτιαγμένο από ­κριθάρι.

Μεταξύ άλλων, κάποιες από τις προτιμήσεις μας φαίνονται και από τις foto.

Το χρώμα της έχει να κάνει με τη συνταγή. Οι μαύρες είναι συνήθως πιο πικρές, διότι το κριθάρι το οποίο περιέχει, πριν προστεθεί στη συνταγή, έχει καβουρδιστεί. Όσο πιο μάυρη η μπύρα, τόσο περισσότερο έχει καβουρδιστεί το κριθάρι, πριν προχωρήσει στο στάδιο της βυνοποίησης.

Οι ξανθές ή άσπρες μπίρες, ζυθοποιούνται συνήθως με βύνη που προέρχεται από σιτάρι και γι ' αυτό είναι και πιο ανοιχτόχρωμες. Συχνά, μάλιστα, αρωματίζονται με κάποιο μπαχαρικό. ­Είναι πιο δημοφιλείς από τις σκούρες και πιο ελαφριές. Ωστόσο, υπάρχουν και ξανθές μπίρες με υψηλότερο ­βαθμό αλκοόλης από τις μαύρες.

Οι κόκκινες μπίρες χαρακτηρίζονται από το ερυθρό χρώμα που τους προσδίδει η παραδοσιακή βύνη της Βιέννης. Είναι πιο πικρές από τις άλλες, γιατί έχουν περισσότερο λυκίσκο.

Αλλά πάλι με τόσες επιλογές, 5.000 ετών ποτό, θα είτο χαζό να εμμένουμε στις μέχρι τώρα επιλογές μας, ιδιαίτερα εάν δεν έχουμε .....πάρει μια γέυση και από τις υπόλοιπες.
Εις υγείαν λοιπόν...

Άντρας......Γυναίκα.....Πάθος....Tango....

Πώς αλήθεια να μετρήσει κανείς την δύναμη που ασκεί πάνω στον καθένα μας..το πάθος του..?

Άλλος το αισθάνεται, με τη μουσική, άλλος με το χορό, αλλός με το....έταιρον ήμισυ, άλλος με τις επιστήμες, άλλος με τις ξένες γλώσσες, άλλος με τη φωτογραφία και χίλια δυο άλλα πράγματα.....

Ιδιαίτερα όμως για το χορό, είναι λίγο παρεξηγημένη η έννοια "χορεύω"...Έχει γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια, και ξαφνικά όλοι γράφονται σε σχολές χορού, να μάθουν latin, rumba, cha- cha και όλα τα άλλα είδη, που τιτλοφορούνται με το γελοίο προσωνύμιο "κοινωνικοί χοροί". Δηλαδή, όλοι οι άλλοι χορόι είναι "ακοινώνητοι" μήπως ?

Το θέμα είναι να νιώθεις το ρυθμό μέσα σου, παντού, να ακούς τη μουσική μέσα από την καρδιά σου να αναβλύζει και όχι να κολλάς σε τυποποιημένες χορογραφίες, να μη μπορείς να χορέψεις αν δεν έχεις τα κατάλληλα παπούτσια ή το κατάλληλο ένδυμα. Όλα αυτά είναι οι φιοριτούρες που συμπληρώνουν ευχάριστα το θέαμα, δεν είναι για να σε κάνουν να νιώσεις το θέαμα, πολυ περισσότερο όταν βρίσκεσαι απο την πλευρά του χορευτή......
Μην κολλάς στα τυποποιημένα στερεότυπα, που θέλουν καλοστημένα show με κορμιά που κουνιούνται σαν καλογυαλισμένες μαριονέττες βουτηγμένες σε μπόλικη δόση φτηνού strass.....

Χόρεψε επειδή έτσι νιώθεις.....Χόρεψε αυτό που νιώθεις....Έτσι απλά...

Αγαπημένες στιγμές που .......ξεκουράζουν και το μάτι....

Είναι όμορφο να ζεις στιγμές που καθώς ο χρόνος περνάει και αυτές αρχίζουν και θαμπώνουν στο μυαλό οσυ, ενα χαμόγελο να ζεσταίνει την καρδιά σου καθώς τις θυμάσαι ξανά.....
Ακόμα περισσότερο όταν αυτές οι στιγμές είναι μέσα στην καθημερινότητα σου και όχι απλά μέρος των διακοπών σου......

Βιολί

Το βιολί είναι ένα όργανο που μέσα απο αυτό μπορείς να εκφράσεις άμεσα τον πόνο και το δάκρυ σου, τη χαρά και το γέλιο σου.....
Μπορείς να αυτοσχεδιάσεις, να Jazzareis, και να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να βγάλει στην επιφάνεια ό,τι έχεις μέσα σου....
Σαφώς ο κάθε μουσικός, εκφράζεται μέσα από το όργανο που έχει επιλέξει, όπως και κάθε άνθρωπος που έχει κάποια ενασχόληση που τον "γεμίζει", βλέπει τον κόσμο μέσα από αυτό, είναι άραγε και αυτός ένας από τους άπειρους λόγους που είμαστε τόσο μα τόσο διαφορετικοί.....?

Rebecca Dautremer

Είναι πραγματικά μοναδικό να έχεις το ταλέντο να εκφράζεις με εικονογράφιση αυτό που θέλεις να πεις με λόγια........
Είναι όμορφο να μπορείς να εκφράσεις με λόγια αυτό που αισθάνεσαι.....
Είναι μαγευτικό να δείχνεις αυτό που πραγματικά νιώθεις..........................................

Μάσκες: Ζωή και Θέατρο

Μάσκες.....
Είναι άραγε ένας τρόπος να κρυφτεί το αληθινό μας πρόσωπο ή μήπως απλά ένας τρόπος να οπτικοποιήσεις τις μορφές που σε φοβίζουν ή θαυμάζεις......?
Πότε βάζεις το θέατρο στη ζωή σου και πότε τη ζωή σου μέσα στο θέατρο....?
Πέρα από τις φιλοσοφικές διαδρομές που σε ταξιδεύουν, είναι μαγευτική και η διαδικασία να τους δίνεις εσύ ο ίδιος μορφή και μέσα από τη μορφή,....ζωή.....

Toulouse Lautrec

Άλλη μια περίπτωση ανθρώπου που αποδεικνύει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα και κανέναν να μπαίνει εμπόδιο στα προσωπικά μας "θέλω"....

Ο Lautrec ήταν μόλις 1.5 μέτρο άνθρωπος....το έργο του όμως......ανεκτίμητο.....

"Αν" _ Royald Kipling

Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος όταν όλοι γύρω σου τa 'χουν χαμένα
και εσένα φωνάζουν φταίχτη...
Αν μπορείς να πιστεύεις στον εαυτό σου ενώ όλοι για σένα δυσπιστούνε,
και ανέχεσαι όλους που αμφιβάλλουν για σένα...
Αν μπορείς να υπομένεις, χωρίς ποτέ να χάνεις το κουράγιο σου
κι αν σε μπλέξουν οι ψεύτες δεν μπλέξεις εσύ με το ψέμα,
κι αν μισημένος απ' όλους, την ψυχή σου κρατάς κλεισμένη στο μίσος,
και συνετός δεν είσαι μόνο στα λόγια...
Αν μπορείς να σκέφτεσαι λογικά χωρίς τη σκέψη να κάνεις σκοπό της ζωής σου...
αν μπορείς να ονειρεύεσαι χωρίς ποτέ να γίνεσαι σκλάβος στα όνειρά σου...
αν μπορείς να ανταμώσεις το θρίαμβο ή την ήττα και να τα δέχεσαι ολόιδια και τα δυο...
Αν μπορείς την πιο δυνατή αλήθεια να τη βλέπεις διεστραμμένη
απ' αχρείους και βλάκες... κι αν όλο της ζωής σου το έργο μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια
κι έχεις τη δύναμη να σκύβεις για να το ξαναφτιάξεις με φθαρμένα εργαλεία...
Αν μπορείς τα κέρδη και το βιός σου σε μια στίβα να σωριάζεις, και με μια μόνο ζαριά
να ρισκάρεις τα πάντα, και σαν χάνεις, πάλι ν' αρχίζεις και να αρχίζεις απ' το άλφα,
χωρίς ποτέ να μετανοιώσεις και να βαρυγκομήσεις τα κέρδη σου πού πάνε...
Αν μπορείς να αναγκάσεις τα νεύρα σου, τους μυς, την καρδιά σου, να δουλεύουν ακόμα για σένα, και αν έχουν σπάσει και έχουν παραλύσει, εσύ μπορείς να αντέχεις ακόμα...
Αν δεν υπάρχει τίποτ' άλλο μέσα σου, πέρα απ' τη θέληση που προστάζει Βάστα.........!!!!!